Levinas stelt dat je de ander niet hoeft te begrijpen – alleen nabij hoeft te zijn.

Het bijzondere is dat in supervisie je de ander inderdaad niet hoeft te begrijpen, sterker nog … het is  juist vruchtbaar om ‘niet-begrijpend’ aanwezig te zijn. Om daarmee gericht te kunnen zijn op het nieuwe, het ontdekkende, het onderzoekende leren van de supervisant.

Supervisie is een didactische methode waarbij er gewerkt wordt met een werkinbreng vanuit de praktijk. Een concrete werksituatie is uitgangspunt voor het supervisorisch gesprek.  In supervisie wordt deze werkinbreng verkend en betekenis gegeven. Hiervoor is het noodzakelijk dat de supervisant kan reflecteren.  Het verkennen van de eigen binnenwereld; gevoelens, overtuigingen, waarden, verlangens, angsten vraagt moed èn kwetsbaarheid. Moed om het leerproces in te stappen, een ware ontdekkingstocht. Kwetsbaarheid om woorden te geven aan wat er in jou omgaat; om je binnenkant bloot te geven.  Anderen mogen immers met jou meekijken tijdens je leerproces.

Supervisie onderscheidt zich van werkbegeleiding doordat in werkbegeleiding de uitvoering van het werk centraal staat. In supervisie gaat het niet alleen over de uitvoering van het werk, maar ook over de persoon van de werker. Er is een pendelbeweging gaande tussen de beroep en persoon.

Het is voor mij uiterst belangrijk dat dit leerproces zorgvuldig ingezet wordt. We starten het supervisietraject met  een zelfportret … gemaakt door de supervisant.
Met behulp van een concrete werkinbreng gaan we vervolgens verder op de ingeslagen leerweg. We wandelen samen op en gaandeweg zal het zelfportret aangevuld, herijkt en verrijkt worden. Supervisie is een langzame manier van leren, zodat er diepgaande veranderingen bewerkstelligd kunnen worden. Niet alleen op gedrag, maar ook op identiteit en spiritualiteit.

“Kwetsbaarheid is vaak de toegangspoort tot de ontmoeting.”
Als supervisor ben ik zelf ook instrument, begeleidingsinstrument. Mijn professionaliteit is om zo goed mogelijk afgestemd te zijn op jou als supervisant. Dat vraagt van mij  een open en onderzoekende houding èn kwetsbaarheid. Datgene wat ik gewaar (awareness) wordt in de begeleidingsrelatie zal ik inbrengen.  Een supervisorisch leerproces wordt alleen dàn vruchtbaar als er sprake is van een gezamenlijke verantwoordelijkheid voor het leerproces.  Als supervisor heb ik mij gespecialiseerd in de contextuele benadering. Waar nodig zal ik deze kennis en ervaring inzetten, echter … de supervisant bepaalt de route.

Het woord supervisor heeft in deze begeleidingscontext niet de betekenis van ‘meerdere’. Ik als supervisor ben dienstbaar aan jouw leerproces. Ik zal je bevragen, feedback geven wanneer je daarom vraagt en een tegenover voor je zijn waar nodig.

Het supervisietraject bestaat uit ong. tien zittingen. De lengte van het traject is nodig om diepgaande (gedrags)verandering teweeg te kunnen brengen. Het traject kent een ritme van eens in de twee a drie weken. Dit ritme wordt zo min mogelijk doorbroken … juist tussen de supervisiesessies in vindt het belangrijkste leerproces plaats.
Tarief: 100 euro per sessie excl. BTW.

Je moet hout als hout bewerken en steen als steen.
Ons verleden is het materiaal dat ons ter beschikking staat. Wij kunnen ons verleden, of het nu hout is of steen of klei (opnieuw) vorm geven. Maar wij moeten rekening houden met het materiaal. We moeten ons verzoenen met onze levensgeschiedenis. Dan kan deze voor ons van waarde worden. Ik zeg altijd weer tegen mensen die ik begeleid:
“Je verleden is je kapitaal. Als je je verzoent met je levensweg, dan kunnen juist ook de moeilijke stukken daarin voor velen vruchtbaar zijn.”
Anselm Grün